این ترانه فوق العاده است.بیانی شیوا و امروزی از مفاهیمی با کیفیاتِ در ظاهر سیاسی- اجتماعی، اما عمیقا سرشار از خودشناسی و الگوهایی برای چگونه بهتر زیستن."… ما به اندازه ما می روییم…" Reply
پاک کن هایی ز پاکی داشتیم،یک تراش سرخ لاکی داشتیم،در کودکی کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت،دوشمان از حلقه هایش درد داشت،… گرمی دستانمان از آه بود ، برگ دفترهایمان از کاه بود،تا درون نیمکت جا میشدیم ، ما پراز تصمیم کبری میشدیم ، با وجود سوز و سرمای شدید ، ریزعلی پیراهنش را میدرید،کاش میشد باز کوچک میشدیم ، لااقل یک روز کودک میشدیم …! Reply
