اِ … اِ …. اِ…. این زنِ چقدر قیافش آشناست… من کجا اینو دیدم؟!…. وااااااااای! دارم دیوونه می‌شم…. این کی بود؟…. خدااااا…. این زنِ کی بود؟!!!
…. م‌م‌م‌م‌م‌م‌مم‌م‌م‌م… اِ اِ… آره… خودشه! این همون دختریه که من عاشقش شده‌بودم… دو سال خواب و خوراک نداشتم واسه‌ش… بیست و سه کیلو لاغر شده بودم…. سه بار واسه‌ش خودکشی کردم… یه بارش سه هفته رفته بودم تویِ کُما… زنم رو با دو تا بچّه بخاطرش گذاشتم و رفتم… مادرم سرِ این قضیه دق کرد و مُرد… بابام تیمارستانی شد… آخرش مجبور شدم خونه و زندگیم رو بدم بهش تا بذاره و بره… آره آره… خودِ خودشه…
… عجیبه که اصلاً هیچ تغییری نکرده!
خیلی زیبا بود عزیزم …
خیلی دوستش داشتم 🙂
کلا ماانسانها یه روزی انقدر عاشقیم که بخاطر اون از همه جیزمون میگذریم و یه روز انقدر فارغیم که حتی به زحمت به یاد میاریمش …
خوبِ ، خیلی خوبِ