فیلمِ The American، تویِ نگاهِ اول هیچ چیزِ شاخصِ عجیب و غریبِ پررنگی نداره. درست مثلِ یه زنِ زیبا می‌مونه که نمی‌شه گفت کجایِ چهره‌ش زیباست. ولی مجموعة همین چیزایِ معمولیش از اون یه چیزِ بی‌نظیر می‌سازه. عناصرِ این فیلم تک‌تک زیبائی خاصی نداره. مثلاً نمی‌شه گفت داستان فوق‌العاده یا کارگردانیِ درخشانی داره. (موسیقی از این قاعده، کاملاً مستثناست.) فیلم، خود‌خواسته و فکر شده، در یه مجموعة متوسط- خوبِ بدون زرق و برق و تظاهر‌های معمول فیلم‌های تریلر، نمایش داده می‌شه و همین مساله باعث می‌شه که، به نظر من، فیلم رو یکی از درخشان‌ترین فیلم‌های امسال کنه.
از نکات مهمِ دیگة فیلم، فیلم‌برداریِ عالیِ Martin Ruhe ه که قبلاً هم کارش تویِ فیلم The Countess (جولی دلپی) رو دیده بودم و دوست داشتم. همچنین این فیلم، یه جیگرِ ایتالیائی ناب رو هم معرفی می‌کنه به اسم Violante Placido که نقش Femme Fatale فیلم رو بازی می‌کنه و با اینکه 35 سالشه، ولی از این به بعد بیشتر ازش می‌شنوین!
فیلمو دوست داشتم و باید بگم در مورد اون دیالوگی که اشاره کردی دقیقن رفتاریه که 90 درصد مردهای ایرانی به طور معمول دارند حتی در زمانیکه کنار زنی هستند که به قول خودشون عاشقشم هستن. و بیخود نیست پاشا هم از این دیالوگ خوشش اومده. بالاخره اونم مردی از این سرزمین عزیز مادری است
کاشکی هرکی نظر می‌ذاشت، یه اسمی هم می‌ذاشت که آدم با اون بتونه مخاطب قرارش بده.
من منظورت رو نفهمیدم من از دستۀ کدوم مردهام! اونائی که می‌رن از اون خونه‌ها، یا اونائی که از Fake Orgasm متنفرن.
Did you really get the point?
ولی به نظر من اگه منظورت دومی باشه، 90% مرد‌هایِ ایرانی عاشقِ Fake Orgasm زنشون هستن، چون اصلا این مساله که بخوان به زن لذت بدن براشون اهمیت نداره.
در هر حال، به هر گروهی که من تعلق داشته باشم، خیلی از این سکانس و دیالوگ‌هایِ توش خوشم می‌آد!
من منظورم این بود که 90 درصد مردها اصلا یه ارگاسم زن توجه نمیکنن چه برسه به فیک بودنش. فقط لذت گرفتن تو سکس مهمه براشون نه لذت دادن شایدم بلد نیستن لذت بدن که احتمالش خیلی کمه چون خودخواه تر از این حرفهان. قسمت دومشم که گفتم شما خوشتون اومده یه طنز بود برای اون ضرب المثل قدیمیِ یه کرباس بودنه همه مردها
و میتونیم اسم منو بزاریم غریبه
خب نکتۀ این سکانس هم دقیقاً همینه! وقتی 90% مردها به این مساله توجه نمیکنن (و به قولِ تو حتی در برابر کسی که عاشقشونن) دیگه تویِ یه همچین جائی، نیومدن که اصلاً هم توجه کنن!
کلارا در عین حرفه‌ای بودن، ناشی عمل می‌کنه به نظرِ من! باید کاراکترِ مشتری‌هاش رو بهتر بفهمه!
کرباس! هاه! 🙂
🙂
من دوباره اون سکانس رو دیدم و باید بگم که هم تو و هم جک اشتباه کردین کلارا تظاهر نکرد واقعا لذت برده بود
ای بابا!!
بحث اصلاً سرِ لذت بردن اون نیست! تماشاچی (من) هم با جلو رفتن قصه می‌فهمیم که اون لذت برده.
بحث سرِ اینه که لذت بردنِ اون تویِ اون لوکیشن و اون وضعیت و اون شغل، دغدغه جک نیست!
دیگه نگاه نکنی اون سکانس رو!
بزار برم یه دور دیگه ببینم اصلن بفهمم داستان چیه :))
اينجوري که شما بحث ميکنين مثکه اين سکانس نقطه کليدي فيلمه، واجب شد براي همين سکانس هم شده امشب فيلمو ببينم
آقای پژمان اصلن فقط به خاطرِ همین سکانس فیلمو ساختن. باور کنید :))
به طور گسترده ای با نظراتت موافقم. از توصیف غیرقابل توصیف بودن صورت زنی زیبا تا تأکیدت روی موسیقی فیلم تا کنترل شده گی کارگردانیش. فیلم فراتر از جایگاهیه که توی ایران بهش بخشیده ان. درود بر تو. حالا کجای جهان هستی کلاً؟!@!!!!
موزيکشو خيلي دوست داشتم